نقاشی‌های او اغلب به شیوه‌ی پِلِن‌اِر (نقاشی در فضای باز) خلق می‌شوند؛ جایی که طبیعت نه فقط موضوع، بلکه هم‌نفس و هم‌راز هنرمند است. آثارش سرشار از رنگ‌های زنده، ضربه‌قلم‌های آزاد، و حس تعلق به خاک و آسمان‌اند.
در مرداد ۱۴۰۴، نمایشگاه اخیر او در گذر استاد عمر فاروقی واقع در پارک مولوی شهرستان سقز برگزار شد؛ رویدادی که با حضور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان همراه بود و از نگاه هنری و خلاقیت او تجلیل شد. این نمایشگاه، جلوه‌ای از پیوند عمیق میان هنر و طبیعت کردستان بود؛ جایی که هر تابلو، پژواکی از کوه، باد، و خاطره‌ی زیستن در سرزمین مادری‌ست.
وثوقی تاکنون نمایشگاه‌های متعددی در شهرهای مختلف از جمله سقز، سنندج، تبریز ،سلیمانیه عراق و تهران برگزار کرده و همواره کوشیده است تا هنر خود را با دغدغه‌های زیست‌محیطی، فرهنگی، و انسانی پیوند دهد.
در هر اثر، ردپای عشق به وطن، خاطره‌ی کوه و رود، و تمنای گفت‌وگو با مخاطب دیده می‌شود. برای وثوقی، هنر نه فقط بیان، بلکه زیستن است؛ راهی برای لمس جهان، برای بازگویی آنچه واژه‌ها از گفتنش ناتوان‌اند.
